به مجموعه فعالیت‌هایی که پس از برداشت، روی گیلاس قهوه صورت می‌گیرد تا آن را به دانه‌ی قهوه‌ی سبز آماده‌ی برشته‌کاری تبدیل کند، «فرآوری قهوه» می‌گویند. در طول تاریخ چندصدساله‌ی کشاورزی و صنعت قهوه، انواع و اقسام روش‌ها – از خشک کردن ساده‌ی گیلاس قهوه زیر آفتاب گرفته تا روش‌های پیشرفته و آزمایشگاهی مانند غوطه‌وری در دی‌اکسیدکربن – به‌کار گرفته شده تا میوه‌ی قهوه به دانه‌ای با درصد رطوبت مشخص تبدیل شده و بتوان آن را به دستگاه برشته‌کاری سپرد. به عبارتی، لایه‌های گیلاس قهوه که به ترتیب از بیرون عبارت‌اند از: پوسته، گوشت (پالپ)، موسیلاژ و پارچمنت، باید به طریقی از روی دانه‌ی قهوه برداشته شوند تا دانه آماده‌ی برشته‌کاری شود.
هر روش فرآوری قهوه زنجیره‌ای از اقدامات را در برمی‌گیرد که با تغییر هر یک ممکن است نام خاصی بیابد. شناخته‌شده‌ترین روش‌های فرآوری قهوه عبارت‌اند از: فرآوری خیس یا شسته، فرآوری خشک یا طبیعی، فرآوری نیمه‌خیس و فرآوری عسلی. در نخستین شماره از مجموعه‌ی مقالات «فرآوری قهوه» از سری درس‌نامه‌ی قهوه سبز که با حمایت قهوه توبک (بازرگانی موثق) در آیکافی تهیه شده، در یادداشتی به قلم آرمین جهان‌پناه درباره فرآوری خیس یا شسته می‌خوانیم. برای ادامه ی مطلب روی لینک کلیک کنید. https://icoff.ee/fa
